Alt metinlerde dolaşıyorum

Kitaplarda akıcı geçen cümlelerin arasında verilmiş dip notlar gibi hissediyorum kendimi, ara ara hayatın değerli olduğunu hatırlatmak için aralara serpiştirilmiş, okuyucuyu bir an olsun hayatın akışından çevirip aşağıya merakla bakmaya, beni görmeye iten dip not işaretleri. Aşağıda ne yazdığını ben bilemem, ona yüklenen anlam sadece okuyanlarda vardır. 


Ben coşkun cümlelerinin arasındaki kesintili bir dip not olarak kalacağım hayatlarında. Devam ettikçe ara ara dikkatlerini dağıtarak bana bakmak zorunda kalacakları. Ne yapalım kitap yazacak kadar, okunacak kadar dolu dizgin bir yaşamım olmadığı için kendimi suçlayamam ki.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Hoşçakal minik kuş

Resim
kışın gelmediği söyleniyor, hala kavurucu sıcaklar var tepemizde ama içimde yağmurlar, karlar dökülmüş dört bir yana. en çok ayaklarım üşürken hissediyorum kışı, ayak parmaklarımın acısını hissederken anlıyorum zamanın kışı gösterdiğini.. bir şeylerden uzak kalmışlık, yeni bir hayata alışırken şimdiye kadar yanında olmasını istediğin hayallerin arkada kalmışlığı artık kendini iyiden iyiye hissettiriyor.       uyuyor, uyanıyorsun. zamanın geçişine fırsat vermek hepsi o..  iki uyku arası bir hayat, ellerin avuçların bomboşken akıp gidiyor..         seviyorsun, hiç sevmediğin kadar. o da seni seviyordur muhakkak, lakin hayallerim diyorsun, hayallerim vardı ve onlara sarılırdım eskiden..        gelişinle büyük mutluluk getirdin elbette, gitmenle büyük bir boşluk açacağın da kesin, ama hayallerime ne oldu güzel insan?         hayallerimi ardımda bırakmamam gerektiğini sen söylerdin, sonra bir baktım hayallerim kaybolmuş..boşlukta dolanır olmuşum, keyif aldığım bir havada asılı kalma hali gi
Devamı

tanıdık o kurum kokusu..

Resim
tipik bir cumartesi sabahıydı, alarm çalmadan on dakika önce yine bir şekilde gözlerim aralanmış, sanki evrendeki tüm yıldızların ışığı gözüme girdiği için tekrar kapatamıyordum.. aynı sebepten dolayı açamıyordum da.. tuhaflık dışarıda yağan yağmurdan kaynaklanmıyordu bu sefer, derinlerde sanki dünyanın tek derdi sabahın 7'si olmadan o duvarı yıkıp yerine balkon yapmak olduğunu sanan karşı binada çalışan ustalardan kaynaklanıyordu.. lanet olası saat 7 bile olmamıştı.. ve tüm enerjilerini ellerindeki araçlarla duvarı yıkmaya harcayan ustalar için zaman sanki alalade bir süreç gibi geçiyordu.. başımı yataktan kaldırmadan o camı açmam mümkün değildi, çünkü gerçek bir uyanma, üzerine güneş doğmuş o şehir havasını içine çekmeden mümkün olmayacaktı.. yataktan doğruldum, kafam balon gibiydi sanki, sanki yer çekimi kendisini es geçmiş ve dünyanın geri kalanı ile uğraşırken kafamı unutmuş gibiydi.. pencereyi açtım, yüzüme serin bir hava çarptı, bu gözlerimi iyice açmama ve tüm yıldız
Devamı