dertler, dertlerimiz
ve sonra hepimizin ortak noktalarında cam kırıkları olduğunu gözlemliyoruz, herkes benzer yerlerden yara almış ve bu yarlardan kan kaybetmeme savaşına girmiş.. gözlerle görülmeyecek kılcal yarıklardan akan kanlar artık boğulmaya yüz tutmuş boynumuza kadar varınca farkediyoruz anca.. korkmadan yürümek ne mümkün? korkularımıza karşı gelmek anlamsız, yürümek de bazen bir o kadar anlamsız geliyor bazen..